Nauka samoakceptacji? Byle nie z Shape! Rzecz o piersiach

Shape ma wiele wad, ale mimo to uważam go za magazyn kreujący w miarę pozytywny i wartościowy wizerunek kobiety. Redakcja promuje zdrowy i aktywny tryb życia nie po to, aby kobiety były kąskiem dla mężczyzn, ale dla ich własnego [kobiet] dobrego samopoczucia. Shape niejednokrotnie pokazywał, jak ważna jest dla kobiet samoakceptacja i świadomość własnej wartości; namawiał do zmian nie dlatego, że bez nich kobieta jest brzydka czy gorsza, ale dlatego, że staje się zdrowsza i szczęśliwsza i dzięki aktywności fizycznej robić coś dobrego - pożytecznego i interesującego - dla siebie. 

Tym większym zaskoczeniem był dla mnie tekst o wyborze biustonosza sportowego, a konkretnie jedno zdanie:

Posiadaczki małego biustu mogą to odebrać w ten sposób: ich piersi mogłyby być lepsze, one same są mniej warte niż koleżanki z większymi piersiami, czegoś im brakuje. Shape jest czytany także (a może nawet głównie) przez nastolatki, którym taki niepozorny tekst może wyrządzić krzywdę. Czasopismo niechcący (a może chcący?) kieruje dziewczyny na drogę, na której wartość wyznacza męska słabość do większego biustu. Nie chodzi przecież w tym przypadku o wygodę podczas ćwiczeń, bo duże biusty wtedy wręcz przeszkadzają, a wybór odpowiedniego biustonosza sportowego jest wyzwaniem i sporym wydatkiem. Wtrącenie o szczęściu pasuje w tym kontekście jak kwiatek do kożucha. 

Ja sama mam małe piersi - 70B. Uwielbiam je i nie zamieniłabym ich na żadne inne, ale uważam, że KAŻDY BIUST JEST PIĘKNY. Nie akceptuję ich "mimo wszystko" - kocham je, są fantastyczne!

źródło

I każdy inny biust, mniejszy czy większy, trójkątny czy okrągły, z dużymi czy małymi brodawkami, od rozmiaru 80AA do 65ZZ jest piękny i każdy jest wart tego, aby o niego dbać: kochać, badać, ujędrniać, pieścić. Może mały biust gorzej wygląda w dekolcie, a duży przeszkadza, gdy się biega i skacze - ale to wciąż biust, wspaniała część kobiecego ciała :) 

Gusta są różne, niektórzy wolą małe piersi, inni większe, jedni nie mogą patrzeć na małe, drudzy nie cierpią zbyt dużych. To normalne i nie chcę nikogo zmuszać do zmiany preferencji - sama mam swoje. Trzeba tylko pamiętać, że nie ma jednej recepty na biust idealny czy rozmiar od którego biust zaczyna być biustem "prawdziwym".

Często słyszy się, że nawet mały biust jest ładny, jeśli mieści się w dłoni - a to zdanie mężczyzn dla których ciało kobiety jest ważniejsze niż umysł, nawet jeśli tym "światłym" poglądem chcą udowodnić, że jest inaczej. Bo co z piersiami, które nie spełniają tego warunku? Co z tymi maleńkimi i tymi, których nie da się objąć nawet dwoma dłońmi? Szczęście kobiety znowu znajduje się w rękach - dosłownie! - mężczyzny. 

Chciałabym, aby zniknął mit mówiący, że kobiecość to konkretna budowa ciała, w tym duże piersi. Czy ktoś odmówi kobiecości dziewczynie pod podwójnej mastektomii? Raczej nie. Ale już dziewczyna naturalnie pozbawiona biustu często spotyka się z negatywną oceną środowiska. 

Nie ma biustów gorszych czy lepszych, na pewno nie, jeśli chodzi o rozmiar - mogą być najwyżej takie mniej lub bardziej zadbane. Posiadanie dużego biustu - czy małego biustu - nie czyni nikogo szczęściarzem.  Ale jeśli czujesz, że masz szczęście, posiadając taki a nie inny rozmiar, to też nic złego. Ja nie chciałabym mieć większych piersi, nie czułabym się z nimi dobrze. Inne kobiety kochają swoje duże piersi i pewnie niektóre nawet mi współczują ;)

Niezależnie od rozmiaru, ważne, aby biust był zdrowy.